Eva heeft elf tenen, één beroemde moeder, en nul vaders. Oké, ze heeft wel een vader, maar haar moeder wil niets over hem vertellen. Als Eva een werkstuk moet maken over iets waar ze meer over wil weten, kiest ze dus ‘biologische vaders’ als onderwerp. Hoe meer Eva zich in haar werkstuk vastbijt, hoe zekerder ze weet dat ze haar vader wil ontmoeten. Als ze ontdekt dat hij waarschijnlijk in Suriname woont, schakelt ze stiekem de hulp in van een televisieprogramma. Het wordt een duizelingwekkende zoektocht. Hoe ver gaat ze om haar vader te vinden?
In 2020 ontving Simon van der Geest een Zilveren Griffel voor ‘Het werkstuk’
